zakochania (wiersz)

wtedy bezustannie powtarzam moje wydawania

wyłażą z miski wyobraźni
bezmyślenia
niewiedzenia
i nagle się rodzi niezbędnik w kilku tomach

wtedy jestem gotowa dać urlop rozkosznej pani wolności
na dnie szafy
upycham zmaltretowane przeszkadzacze,
co śmiały się wciskać pomiędzy tabele analiz
między wzajemne stosunki prawdopodobieństw znaczeń
kilku słów nieposkładanych
w błędnym orszaku rozmarzonych dopowiedzeń

wtedy zegar psychopata macha jak wiatrak rękami
a ja splatam blade uroki
w słabych łączeniach
gniazdach pytań do wcześniej zaufanych
zasypanych złowrogą szarańczą
corobień i comyśleń

wtedy na ścieżkach histerii
niepewność bezsłów i cichego telefonu
a szczęściem rozciąga uśmiech
dobranoc, gwiazdka, dwukropek