Balansiarze. (wiersz)

Mnie tam nie przekonują takie eksperymenty. No, ale ja przecież jestem od narzekania, że wszystko już było. Taka funkcja:)

Może to ta pora, nigdy nie wiadomo, ale mimo usilnych starań nie mogę złapać sensu.
Balansujesz między słowami. Bardziej ich zapisem [fonetyką?] niż znaczeniem. Tak mi się wydaje.
Czekam na nowy!

Oli, spróbuj to przeczytać skojarzeniowo. złapać obraz i rekwizyty sceny. zapewniam, że balans jest jak najbardziej semantyczny. może po prostu współcześni nie są jeszcze w stanie odgadnąć tego u góry... mówi się trudno rozliczy mnie historia.

Cóż za skromność:) Widzę, że autor już przewidział dla siebie miejsce w historii literatury.

Kiedy ja rozumiem znaczenie, ale sensu raczej nie. Może tkwię jeszcze w poprzedniej epoce. ;)

Oli, fonetyka to nie zapis:)

Wiem, że fonetyka to nie zapis. Skończyłam troszkę więcej niż dwie klasy. Pomyślałam po prostu, że Tomasz postawił na głośne czytanie, czyli brzmienie słów. Albo ich wygląd. Dlatego napisałam tak, jak napisałam. :) W przyszłości postaram się wypowiadać bardziej jasno i unikać skrótów.
Pozdrawiam autora.

To chyba ja powinnam nadrobić zaległości z czytania ze zrozumieniem ;-)
Też pozdrawiam autora, bo jakoś nie na temat tu gaworzyć zaczęłyśmy...

autor żyje ostatnio w krótkich przebłyskach świadomości.
a dygresować proszę do woli.

Hihi :-) Może być.