dwudziesty drugi (wiersz)

Nie mów do mnie leżąc mi na brzuchu,

dzisiaj za dotyk mogę zabić. Mnie nie można kochać

przez cały miesiąc, czasami chcę sama umierać. Nie

rozumiesz, że wtedy masz mi być jak brat. Dlatego

dzisiaj za dotyk mogę zabić, mnie nie można kochać. 

Mam krew na rękach i moje myśli - jak kobiety - lecą na bruk

(rozumiesz?): masz mi być jak brat, dlatego 

wzywasz kelnera, kucharza, Boga lub straż.

Mam krew na rękach i moje myśli: jak kobiety lecą na bruk

to tracą kolana pod udami. Nie chcę twoich warg.

Wezwij kelnera, kucharza, Boga i straż

- uderzam w płacz.