Literatura

Myśl (opowiadanie)

GeorgiaSant

Zapytanie. Zdziwienie. Zachwyt. Wszystko poza ciałem. Niemoc ruchu. Widzieć. Cztery strony świata jednocześnie. Czuć więcej niż siebie. Więcej niż innych. Czuć ponad, poza, pomiędzy, pod, w, na, obok. W czuciu zagłębić myślenie. Nie myśleć. Tylko przesuwanie się.  Myśl ponad, poza, pomiędzy, pod, w, na, obok. Ale Myśl przede wszystkim nie jest. Słowem. Zarysem, zapisem, głoską, literą, znakiem. 
A teraz wprowadźmy dystans. Odfiltrujmy emocje. Wypunktujmy. Usuńmy. Odrzućmy. Wszystko co nie potrzebne. Wynicujmy postać. Myśli. Powstanie jej odkształt, bezkształt. Oto ona -
 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
guccilittlepiggy
guccilittlepiggy 19 listopada 2011, 13:30
byłbym gotów zaakceptować tę rwaną formę, gdyby wyciąć te wszystkie dopowiedzenia w rodzaju: Wyjście duszy. Oczy! - Zapytań. Pytajników! Koło uszu! - Bo w myślach jest absolutny brak. Słów! - Myśl przede wszystkim. Jest!

wykrzyknikiem oznaczyłem, mhm, śmieci. już samo to bezustanne zaznaczanie, że chodzi o myśli, z użyciem jednego słowa czyni ten tekst ździebko karykaturalnym. wyobraźnia podsuwa mi jedynie obraz podmiotu lirycznego zachłystującego się tym monologiem.
Radosław Kolago
Radosław Kolago 19 listopada 2011, 18:56
Znaczy spoko, jako poezja albo jakieś jej pochodne - ok, ale nie kupuję tego zupełnie jako formy prozaicznej.
ARS TO od tyłu sra
ARS TO od tyłu sra 19 listopada 2011, 22:52
Jeden z moich znajomych, Dawid Markiewicz, w swoim debiutanckim tomiku miał wiersz " Z nadzieją na erotyk'.
Pod tytułem wytłuszczonym drukiem (jak Bóg przykazał) zwykłą czcionką wyrył się wiersz stanowiący z tytułem całość wypowiedzi:
'nie zaścieliłem łóżka"...
I tu była Myśl, i wywoływała myśl się tą myślą o wierszu i "tematyce"... Powiedzmy, że przemilczę... myśli... jako bardzo prywatne.
tak, żartuję sobie, mimo że przykład z wierszem rzeczywisty i ... w sumie niezaskakujący.

Co do Ciebie. Gdybym z dużym przymrużeniem oka miał podejść do tego co mi prawie wierszem pozostało z twojego wiersza to bym ci wywierszył to tak

"Tytuł: Myśl
"Tekst; Jest


Wybacz żart, ale jakkolwiek ów, wyżej wymieniony przykład Dawida Markiewicza, nie zawsze mi bliskiego gdy idzie o gusta, w jakimś sensie mnie znokautował i aż mi się za każdym razem na przypomnienie "sprawy" i wiersza, przede wszystkim klaskać chce-!!!!- to u Ciebie...
chyba gdyby zostało "Myśl/Jest', może nie klaskałbym, ale podchodził do sprawy jak do igrania z czytelnikiem bambukiem, w bambuko. Tylko, że do tego potrzeba dalszego kontekstu. Kilku bardzo dobrych utworów, przy których gdyby po tytule "Myśl" następowało "Jest" z ewentualnym dodatkiem "yesyesyes' mógłbym się uśmiechnąć jak przy zaskakującym, niegłupim żarcie.
A tak, jak widzisz, pozostaje mi tylko sobie żartować domniemywaniem, gdybaniem, wieszczeniem. Hura, myśl, jest...
A teraz bez żartów, bo jednak obserwując Cię, czytając, trudno nie zauważyć ogromnej wrażliwości. Zauważyłem, że małym detalem zmieniłaś postać. Na początku nick. Zamiast
Amantine Aurore Lucile Dupin, primo voto Dudevant, której nie sposób nie kojarzyć z naszym Fryckiem Ch., mamy...??? ... połaczenie z Georgia... i od razu przyszedł mi do głowy Ray Charles i jego " www.youtube.com/watch?v=Thls_tMuFkc "...

Jaki wniosek;-) U Ciebie myśl jest;-) Potrzeba odmiany, póki co zaistniała w nicku. Dobry początek, ale powiedzmy niewystarczający...
Spróbuj z pani sand I wyżej wymienionej analogii z piosenką Raya Ch, zobaczyć, albo tak jak Ray wydotykać, wystukać środek... sedno, myśl, która jest bez watpienia. Byle wreszcie wybrzmiała Tobą;-)

No dobra, nie mogłem się powstrzymać od ,mam nadzieję dobrotliwych, uszczypliwości. pamiętam, że Georgia to Stan USA, albo imię ... i nick to nick.
Wiesz, niejednokrotnie mam wrażenie, że czytam u Ciebie wpisy z pamiętnika nastolatki, które mimo pewnych interesujących detali, powinny pozostać w pamiętniku na użytek prywatny. Tyle, że to krzywdzące. Bo coś w Tobie Kobito jest. Coś drzemie, jeno ... cholera się zachrapało i nijak nie można Cię dobudzić... To jakbyś cały czas chodziła po omacku i nawet przy próbach podparcia mocnymi pomocnymi ramionami nadal z przyzwyczajenia idziesz ... po staremu... A tyś przecie młodziutka dziołcha;-)
Wybacz, inaczej nie mogę... Ale usilnie czekam na tekst, który gdy mnie weźmie, to Ci go będę wypominał jak Twoje osiągnięcie szczytu w moich "złośliwych" oczach... Tak, usiłuję Cię wkurzyć Lady/Mademoiselle/ (kiedyś) Madame...
Radosław Kolago
Radosław Kolago 21 listopada 2011, 18:17
Ech, no to nie jest literatura po prostu. To jakiś osobiste, chaotyczne przemyślenia w formie urywanych zdań, równoważników, pojedynczych wyrazów. Do pamiętnika się nadaje, nieszczególnie do publikacji.
przysłano: 19 listopada 2011 (historia)

Inne teksty autora

Dziś
GeorgitaSant
Tu
GeorgitaSant
Zdaje mi się
GeorgitaSant
W Nim
GeorgitaSant
Poza Nim
GeorgitaSant
on. sam.
GeorgitaSant
Przy Nim
GeorgitaSant
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca