[Jeśli będziesz chciała...] (wiersz)

wiesz , jako urocze i szczere wyznanie/nadzieja/zanęta/zachęta jak najbardziej. Jeśli mówimy o wierszu to powiem tak..

Urok mnie kupił prostotą pierwszej strofy

potem właściwie prostota przeważa nazbyt i nie uważam tego za atut, ot rozgadał się podmiot liryką prostoduszną. W sumie następną część wiersza widzę dopiero w czwartej strofie. Sugeruję przekomponowanie jej na drugą, ale ...

na przykład tak
"Jeśli będziesz chciała, odstąpię Ci nieco miejsca
W tapczaniku z półeczką.
Zrobię względny porządek.
Zmienię pościel – dla Ciebie."

albo:
"Jeśli będziesz chciała
Na twoje przybycie zrobię względny porządek i
Zmienię pościel. Dla Ciebie."
To takie w sumie zabawne i ... mówiąc prywatnie, nie pytaj skąd ja to znam;-)
i właściwie jako puentę widzę tylko to

Jeśli tylko zechcesz , godzinami będziemy się zaśmiewali."

To tak na początek. Zacząć od wykreślania, które nie musi unikać lekkiego i bywa banalnego w tonie uroku i ... powiązanego z tym ciepłego humoru. Przychodzi mi teraz do głowy obietnica kolegi, który swojej żonie przyrzekł, że wychodząc z toalety będzie mył ręce. Puenta historii po nieco ponad ośmiu miesiącach rozdarła w zachwytach porodówkę i rodzinę i ...Jasia ma dzisiaj cztery lata i już wie że będzie pielęgniarką... ;-) Patrz do czego potrafi doprowadzić mycie rąk...

A serio... Wiesz , te moje sugestie to jakby zaczyn, od którego sugeruję wyjście w wiersz. Bo nawet po wykreśleniach z mojej strony brzmi to nieco jeszcze ... nie-zawierszal-nie. Tu wcale nie musisz kombinować, ale ... popracować trzeba. Jasne, że dla adresatki w życiu dotrzesz, ale do czytelnika, który być może uśmiechnie się z powodu młodzieńczego uroku słów, jednak IMHO trzeba nieco dopracowania dołożyć. Zwłaszcza, że utworów tego typu jest... co najmniej ... niemało. Ave;-)

zdaję sobie z tego sprawę, ale ten tekst podobnie jak "dobranoc" jest wyrazem czegoś w rodzaju przejścia. wcześniej pisałem teksty z treścią na 3 linijki, a rozlane na całą powierzchnię kartki. jak zacząłem pisać w ten sposób, to było objawienie... dalekie od ideału ale czułem się w tedy tak...poetycko.
mam problem z takimi drastycznymi poprawkami, bo zabijam w ten sposób tamtego POETĘ :P

podjąłem tę próbę...

No cóż, pisanie to chyba jest takie niewdzięczne zadanie, które stale nakazuje nam zabijać siebie przeszłego... ale jeśli się postaramy, możemy dzięki temu zaowocować - bądź co bądź, jest to jakaś pociecha.

Jest tu sporo młodzieńczej naiwności, przy czym czynienie z powtórzenia konstrukcji tekstu, dodatkowo go spłyca, ponieważ niezbyt dobre myśli konotuje. Jednak byłam tu wcześniej i widzę poprawki - z całą pewnością wyszły na plus, zwłaszcza w miejscach jak z tym porządkiem - wtedy było jakieś dopowiedzenie, że nie będzie pełny i był to nadmiar, którego pozbycie się tekst ugładziło.