Czas w podróży (wiersz)

Hm... odnoszę wrażenie, że większość twoich tekstów kręci się wokół tego samego i to nawet nie chodzi tylko o motywy, ale i o sposób budowania zdań, o wnioskowanie, klimat i wydźwięk. Może to znamiona Twojego stylu, a może zaczynasz klepać teksty na jedno kopyto. Poczekam na coś innego.

Czas wyjdzie z siebie: cichy obserwator zatrzaskując okna,............?

który musi od nowa zaczynać się w źródle rzeki, która próbuje jemu się

wyślizgnąć....................
1/ a gdzie część nadrzędna dla imiesł. przysłów. współczes, he?
2/ w jednym wersie : który/ która ?
3/ jemu się ?
tekst wymaga dopracowania warsztatowego. Pozdrawiam

1) Część nadrzędna jest przecież przed dwukropkiem.
2) Czas ------> (jako) cichy obserwator ------> który...
rzeki ------> która...
3) Nie widzę tego. A może konkret?

Pozdrawiam.

to porozmawiajmy, ok?
kopiuję wers 2:
który musi od nowa zaczynać się w źródle rzeki, która próbuje jemu się.....mamy 2 razy który/a?...zgadza się?
Teraz ten wers z imiesłowem. Rozpisuję go zdaniem:
a/ czas wyjdzie z siebie, gdybyś po tym zdaniu nadrzędnym napisał, ze jest to czas zatrzaskującY okna, to ok, mielibyśmy imiesłów przymiotnikowy, określający ten czas.
Można jeszcze inaczej :
czas, cichy obserwator, zatrzaskując okna, wychodzi z siebie ...wtedy mamy 2 czynności równoczesne, bez udziwnień składni. Przy zastosowaniu czasu teraźniejszego i przeszłego ( niezgodnie z rolą imiesłowu współczesnego ! ) mamy , co mamy.
Ale sie nawyjaśniałam, ale prosisz, to masz :) Pozdrawiam

popatrz jeszcze na ten fragment:
Przyjdź nieznajome imię, wykuj się na gwiazdach,

za rękę oprzyj głoski o moją nieśmiałość.
mamy 3 zdania równorzędne i nie usprawiedliwi potknięcia językowego żadna metafora, bo językiem rządzą prawa, których nie podważy nawet język poezji. ! zdanie ok, 2 zdanie - ok, 3?
Nie jak można za rękę oprzeć głoski o nieśmiałość, no jak? Ja wiem, co Ty chciałeś wyrazić. Pokażę, jak mogłeś to zbudować:
prosto - oprzyj głoski o moja nieśmiałość, czy nie wystarczy?
lub wprowadź imiesłow
trzymając za rękę
oprzyj głoski o moją nieśmiałość
Nie wiem, czy przekonałam, ale chciałam pokazać, ze uciekanie się do ekwilibrystyki językowej nie służy utworowi. Pozdrawiam

Nie wiem czy można mówić o ekwilibrystyce, skoro tekst nie powstawał długo, obyło się jak zawsze bez dumania. Tutaj wszystko jest spontaniczne, nawet naturalne. :) Nawiasem mówiąc, to wolę nie mówić jak szybko powstają te teksty. ;)

takie spod palca, a potem przychodzi taki wybredny czytelnik, któremu zależy, żeby tekst błyszczał i widziwia! też takie mi sie piszą, ale potem to przysiadam fałdów i dopracowują szczegóły. Patryku, polecam i taką metodę, przynosi efekty, naprawdę, hej!
ps...a może spróbujesz tak dopracować i wkleić w autokomentarzu, a ja popatrzę, co? zyczliwa czytelniczka