Ja. (wiersz)

Dostaliście nowe, wartościowe dziecko

chorób psychicznych

pisania wierszy ciągiem

w punkcie czasu

gdy nie pyta już nikt

o alkoholicko – psychiczne

fobie

Matka moja,

pogrzebana nie w ziemi

a kruszcu niepamięci

Ojciec własny

z genów i krwi

i procentów własności

lekki,

bezmięśniowy twór z wąsem pieśni

melomani

nieuzasadnioną ciągotą jestem

jak dla dziecka krówka

mordoklejka

w dokumencie podkreślającym wiernie

wszystkie nie-polskie

nie-programowe

nie-dociągnięcia

a jednak!

To puszkowane piwo

akcyzowana polska wódka

zabanderowana paczka zwoi

tytoniowy nałóg

młynek myśli

w zakochaniu z Marią,

ja.

ja.

jakoby nikczemnie

używając liter

wiem co powiecie nad grobem

że niewysłowiona nigdy

z potrzebą kreślenia

wypowiedzi

wwiercałam się wewnątrz

nieistniejącej przestrzeni

nieistotnej poezji

ja, umarłych.