Obyczaje małżeńskie, część 1. (dramat)

Dorota (Danuta) Łomicka.

Monika (Zyta) Orlińska

OBYCZAJE MAŁŻEŃSKIE

Część pierwsza

OSOBY

PANI, żona Pana

PAN, mąż Pani

NARRATOR, świadek wydarzeń, narrator

SCENA 1

PAN

Mały, wiejski dom.

Wchodzi PAN, wraca z pola, umorusany jest błotem i potem.

     PAN

     Umęczon pracą gospodarską ciężką

     Wracam zmęczony do domu swego.

     Plony nieduże, a i pieniądz mały

     Skąd też tu mieć na podróże?

Wzdycha ciężko, wychodzi.

SCENA 2

PANI, PAN, NARRATOR

Kuchnia, PANI siedzi na taborecie i obiera kartofle. PAN wchodzi.

     NARRATOR

     Wieczorową porą, obierawszy ziemniaki*

     Rozmowa ma się odbyć, kryjcie się chojraki!

     PAN

     Gdzie mój obiad?! Gdzie gazeta?!

     Z ciężkiej pracy wracam! Zwlekasz?!

     PANI

     Mężu mój jedyny, mężu mój kochany!

     Widzę właśnie jakiś ty umordowany

     Jam nie próżnowała, tace wycierała

     Za garnki się biorę, zaraz coś przynoszę.

     PAN

     Zamilcz, a zamilcz kobieto

     Dwie minuty jeszcze czekam!

Wychodzi. PANI mówi do siebie, acz na głos.

     PANI

     Takiś cwany? Takiś hardy?

     Bambaryła nienażarty!

     Nic nie robi, plony małe

     Patrzcie go, jaki wspaniały!

     Tu pogada, tam nabroi

     W łóżku dwie minuty stoi. Tfu!

Spluwa na ziemię, po czym wychodzi.

     NARRATOR

     Kłótnie, spory, waśnie wszelkie

     Chleb codzienny, ot i sprawa.

     Jedni piją, inni chleją

     Wszystko jedna to zabawa.

Poprawia marynarkę, wychodzi.

SCENA 3

PANI, PAN, NARRATOR

Jadalnia. PANI podaje obiad.

     PANI

     Proszę, Ptaszku, i smacznego.

     Wybacz mi, żeś musiał czekać.

     PAN

     Gdzie widelec?!

     PANI

     Już kochanie, już polecę

     Zaraz sztućce ci przyniesę.

Wychodzi, po chwili wraca z widelcem w ręce.

     PAN

     Ot i pora to najwyższa

     Głodnym siedział, głodnym milczał.

     Daj mi w końcu, daj kobieto

     Ja nie będę dłużej czekał!

     PANI

     Udław się pazero, hieno

     Zawrzyj gębę swą odźwierną!

     Nie chcę na cię patrzeć więcej

     A zawdzięczaj swej podzięce!

     PAN

     O co chodzi? W czymże rzecz?

     Ty się lepiej babo lecz!

PANI wbija PANU widelec w szyję. PAN umiera, PANI wychodzi.

     NARRATOR

     Oto zbrodnia niesłychana

     Pani zabiła Pana!**

     Dobry mąż, żony skarb

     A że taki nie istnieje

     Zbrodnia się na świecie dzieje.

     Pamiętajcie panny młode

     Lepiej panną być niż wdową.

Poprawia kapelusz i wychodzi.

*cytat pochodzi z kabaretu Moralnego Niepokoju

**prawie-cytat z mickiewiczowych Liliji