drugi oddech (miniatura)

"czas pozieleniał

zatracił w brzezinie
obolałe kolana wiatru

miękko przelał przez palce
skrzydła konwalii
oniebiał ważką zasypiając

pod beztroską głową"

to - "oniebiał" potraktowałem jako neologizm - acz może być też literówka, bo na klawie dość blisko jest B i M. A miniatura, ma swój smak, choć trzeba chyba do niej jeszcze odrobinę akrylu (dlaczego w dopisie jest - 9min. czytania?)

"oniebiał" jest jak najbardziej neologizmem :)

Nie rozumiem terminu "akryl" - z farbami nie mam w ogóle do czynienia ;)

Nie mam pojęcia co się ostatnio dzieje - ilekroć wstawiam tekst na Wywrotę edytor "tyje" i umieszcza taki odstraszający dopisek.

domalować znaczy

Hm. Podoba mi się Beata :) Nie jest to może geniusz, wylewający się z wersów, ale solidna miniatura. Fajnie zaczynasz. Już od początku, pozwalasz zatopić się czytelnikowi w symbolice. Mamy przecież zieleń, niebo, ważkę...Dużo spokoju dajesz tym wierszem. Mi się bardzo udzieliło. I to ukojenie ciekawie pokazałaś w "obolałych kolanach". Przyjemnie metaforyczny, z miłym (to chyba odpowiednie słowo) neologizmem. Metamorfoza, która dokonała się w bohaterze jest co najmniej ciekawa. Ten wpływ przyrody był...dobrze, że do niego wracasz. In plus.

Dzięki Jaca. Pierwsi filozofowie też zaczynali od... natury (na pewno wiesz, co mam na myśli) ;)
Czy ktoś z Sz.P. Opiekunów Poezji mógłby na Boga wydać werdykt, czy ta miniatura ma być odstrzelona na aut, czy opublikowana?
Wisi tu już dwa tygodnie. tylko długie wiersze zasługują na uwagę i znajomi znajomych, którzy nie są moimi znajomymi? ;p

nie jest przegadane. a ja z lasu jestem ;) urzekające. zdjęcie - piękne. słowa współgrają z obrazem.
"czas pozieleniał w beztroskiej głowie" w mojej głowie.
ma być obublikowana!

pani Anno, ja z pogranicza lasu, pól i łąk :)

dziękuję.

jak na mini , Beatko, to mi troszkę wprzegadanie wpada przy przedostatnim wersie, ja bym zaśnięcie zostawiła pod bestroską głową tylko. Ale to Twój wiersz..
poza tym zrobiłas na mnie wrażnenie lekkością zapisu i takim powiewem fajnym, wiosennym i deliktnym

ta ważka musiała być ew, bo faktycznie zaistniała w chwili i nie chciałam, żeby mi znów uleciała do nie-wiadomokąd...

WoW! - Puścily!

musiałam użyć wyciora ;p

zachwyciłam się,co za talent,pozdrawiam

Aż mi się zatęskniło za wiosną... Piękne.

Bardzo miło, że przypomniałam wiosnę. Nie spodziewałam się, że ktoś będzie jej szukał właśnie w moim dziale :-\d
Serdeczne dzięki za życzenia świąteczne Gotardzie :))

Piękne...
Ja żałuje,że nie szukałem wiosny u Ciebie gdy jeszcze zima kładła się ciężko na naszych karkach :)

Prosty i nie przegadany, trzeci wers został we mnie na dłużej.
Pozdrawiam