formalnie (miniatura)

ah, błagam, postaraj się może najpierw na co dzień używać mniej wielokropków, a potem wyrzuć je z tekstów, jeśli to część Ciebie, to się jej pozbądź. Całkiem niezłe jak na miniaturkę, bo chyba ciężko to inaczej nazwać, ale proponowałabym inną wersyfikację, masz skłonności do pionowego zapisu, a on nie jest dobry, wszystko wydaje się być tutaj pocięte:

Dziś rano moja dusza
niefortunnie
potknęła się o kamień

choć świadkowie zdarzenia twierdzą,
że to było serce.

Niestety zaczynam im wierzyć

ah, błagam, postaraj się może najpierw na co dzień używać mniej wielokropków, a potem wyrzuć je z tekstów, jeśli to część Ciebie, to się jej pozbądź. Całkiem niezłe jak na miniaturkę, bo chyba ciężko to inaczej nazwać, ale proponowałabym inną wersyfikację, masz skłonności do pionowego zapisu, a on nie jest dobry, wszystko wydaje się być tutaj pocięte:

Dziś rano moja dusza
niefortunnie potknęła się o kamień
choć świadkowie zdarzenia twierdzą,
że to było serce.

Niestety zaczynam im wierzyć

Nie wydaje Ci się, że tak by było lepiej?

Myślę, że masz rację :) więc zmieniam tekst i dziękuje za pomocny komentarz!
Co do wielokropków...ahh mam do nich słabość :)) Jednak postaram się coś z tym zrobić bo nie Ty pierwsza zwróciłaś na to uwagę...
pozdrawiam ;))

z serca odradzam pozbywanie się wielokropków, jako części osobowości. oczywiście jest się mniej społecznym, ale bardziej jest się sobą. w tekstach, to chyba rzecz naturalna, że razem z rozwojem techniki dostrzega się zwyczajnie możliwości języka. wszystko przychodzi. jeśli nie przychodzi... to może nie przyjść:) a jeśli się nadal nie może wypowiedzieć, to może lepiej poszukać innej niż język formy wyrazu. Potencjał dynamizmu i niepokoju, jaki tkwi w pionowym zapisie, skanie mnie do obstawania przy tym, że nic w nim złego. nawet - przy odpowiednim wyzyskaniu - wiele dobrego. wszystko rzecz dojścia. zastanawia mnie, dokąd szła dusza, potykając się o serce?:)

"Niestety zaczynam im wierzyć" - bez tego dopowiedzenia byłoby o wiele lepsze.

do Kasi :)
Dziękuję za komentarz :))
Niestety nie zdążyłam spytać duszy dokąd poszła...myślę jednak, że szła do źródła. Źródła prawdy...

Do Czerwonej Oranżady :)
Nie mogę usunąć ostatniego zdania, jakaś wewnętrzna siła mi nie pozwala..

Witam miłą nieprzeźroczystą,widzę,że Jesteś z Jasła,miło mi ,bo jestem z Ustrzyk Dolnych.Dziękuję za głos,wpatrując się w wiersz,potwierdzam zdanie oranżadki,mnie też bardziej się podoba bez tego ostatniego zdania.Pozdrawiam cieplutko

a ja się zastanawiam, czy ostatnie zdanie nie jest tu tropem do tytułu. formalność - żeby wszystko było jasne byli potrzebni świadkowie i przyznanie się jakieś finalne. bez tego nie znamy stanowiska podmiotu - gorzkiego i jakieś zawieszenie na końcu powstaje. dla mnie z.