Najstarszy zawód świata (trzy) (opowiadanie)

Czwartek. Jak nazwa wskazuje – a przecież nazwom lubimy wierzyć – czwartek powienien być dniem czwartym. Tak niestety nie stało się w naszym przypadku. Konkretniej w przypadku historii dotyczącej burzy medialnej związanej z najstarszym zawodem świata. To zdarzenie okazało się w dziedzinie odliczania dni swoistym wyjątkiem od reguły. Kto wie, czy w konsekwencji nie zrewolucjonizuje dotychczasowego systemu nadawania nazw. I żeby na dniach się skończyło.

Wróćmy jednak do reporterskich obowiązków: Czwartek jest dniem trzecim.

Obrady Komisji Specjalnie Specjalnej trwają. Dzisiaj ustalono co następuje: Nasze – podjęte dla udoskonalenia wspólnej gospodarki – zadanie jest trudne i wymagające poświęceń. Życzylibyśmy więc sobie, aby nasza – elementarna i niezbędna – praca została należycie potraktowana. Póki co wystarczy nam żywność i odpowiednie warunki noclegowe.

Zebrani wiedząc, że bez ustaleń Komisji nic nie ruszy, przystąpili do zaopatrzenia odpowiednich organów w odpowiednie produkty. Aby prospołeczna akcja zakrojona na taką skalę mogła odbyć się prawidłowo, należało wyznaczyć osobę mogącą unieś ciężar dowodzenia tą misją. Metodą losowania wybrano ślusarza. W uzasadnieniu czytamy: Nie zna się na żywności, więc nie będzie oszukiwał.

Kiedy zapadał zmierzch, jego zakład jeszcze rozświetlały iskry. Konstruował właśnie spełniający wymagane warunki wózek do transportu produktów przede wszystkim spożywczych. Był w końcu osobą odpowiedzialną.