Dekalog : I (opowiadanie)

Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

I

I Ci co nie poszli za Jego Słowem,
a było ich wielu
a najgorsi z nich zwani pachołkami mamony,
pozostawieni zostali samym sobie.

Niedawno zaczął pracować na nowej, trzeba zaznaczyć już teraz, bardzo dobrze płatnej, posadzie. Nikt mu jej nie załatwił, jak to często bywa z takimi fuchami. Miał najlepsze kwalifikacje ze wszystkich kandydatów i dostał ją od razu. W dodatku posiadał jedną wyjątkową cechę. Pieniądze aż same pchały mu się do rąk. Hugo (szczerze nienawidził tego imienia) dosłownie pomnażał kapitał, a jego dar nie pozostał długo w ukryciu. Już w wieku 10 lat pierwsze pieniądze, które dostał od ojca na cukierki, zaoszczędził i w tylko jemu znany sposób podwoił. W dorosłym życiu piął się po drabinie awansów nie licząc się z niczym ani nikim. "Liczy się tylko efekt końcowy - sukces" miał w zwyczaju mawiać.

Szybkie sukcesy w pracy odbiły się na jego życiu osobistym. Dziewczyna (rudowłosa Maria, o miłości której szybko zapomniał, niemal natychmiast wpadając w wir pracy) odeszła po pół roku prób przywrócenia w ich związku normalności. Prób jednostronnych. Nie obchodziło go to za bardzo, zarabiał dwadzieścia tysięcy miesięcznie. Miał nowe, małe, ale ładne mieszkanko w centrum miasta, czerwonego Volkswagena Golfa prosto z salonu, i był bardzo przystojny. Zdobycie kobiety na noc przychodziło mu niemal tak łatwo, jak kolejnego tysiąca na koncie. W miarę awansów i błyskawicznych sukcesów coraz częściej zaglądał do kieliszka. Po pracy zawsze szedł na parę głębszych do pubu obok domu, nowoczesnego i przyciągającego podobnych mu. Nierzadko do mieszkania wracał zalany w trupa z równie pijaną towarzyszką, a bywało, że i z dwoma. Wpadał w ciągi praca - pub. Miał nienormowane godziny pracy, więc przełożeni przymykali na to oko. Zresztą sami prowadzili takie życie.
Zdarzyło się to niemal w rok po objęciu przez niego kierownictwa w jednym z najważniejszych działów w firmie.
Po pracy, jak miał w zwyczaju, udał się do pubu. Tym razem, do nowo otwartego, jeszcze bardziej prestiżowego niż poprzedni, dwie przecznice dalej. Nie wiedzieć kiedy upił się tak bardzo, że urwał mu się film. A może chciał, żeby tak się stało? Świat rozmazywał mu się coraz bardziej, a dziwne postaci przychodziły i odchodziły. Wtem ujrzał jak przez sen, wyraźny, a jednocześnie delikatnie zamglony, ją. Była taka podobna do jego Marii, Marii za którą tak tęsknił, która już nie wróci. Podobno mieszka teraz w Mediolanie ze swoją nową dziewczyną. Ponoć odnalazła prawdziwą siebie. Zauważył że sobowtór Marii-lesbijki różni się od jego dawnej miłości, małym szczegółem. Ta jest niesamowicie ponętna. Brakowało mu tego u jego Ognistej Grzywy (nazywał ją tak, gdy jeszcze byli w liceum) mimo, że pięknej, to zbyt purytańskiej. Ta miała wszystko, czego kiedykolwiek potrzebował i chciał. Kierowała się prosto na niego. Niemal sama wpadła w jego ramiona, przymknęła mu oczy delikatnym ruchem ręki - takim jakim matki zamykają oczy swoim zmarłym dzieciom i ucałowała jednocześnie namiętnie i delikatnie w usta. Gdy otworzył oczy stała przed nim nie piękna nieznajoma, a potwór o ciele tak szkaradnym, nagim i powykręcanym, że Hugo momentalnie zwymiotował na swoją nową koszulę Calvina Kleina. Nikt, prócz niego, nie zauważył szkarady. Diabeł odwrócił się i ruszył przez tłum rozrzucając między nic nie widzących ludzi, duże złote monety wyjmowane z pękatej sakiewki. Hugo nie wiedział skąd, ale miał pewność, że sakiewka jest zrobiona z ludzkiej skóry. Potem film urwał mu się całkowicie...

Z akt policji z dnia 02.08.08

Hugo Homan lat 25 urodzony w Poznaniu, został znaleziony przez patrol prewencji policji w okolicach Dworca Centralnego. Przyczyną śmierci było poderżnięcie gardła. Sprawca zadał ofierze czternaście ran kłutych w plecy nożem kuchennym marki Berghoff długości 23 centymetry. Narzędzie zbrodni znaleziono przy ofierze. Motywy zbrodni nieznane. Ofiara miała przy sobie portfel a w nim prócz dokumentów i kart kredytowych tylko jeden złoty dukat Sycylijski z podobizną króla Rogera II z 1290 roku.

Posterunkowy Natanael