Literatura

Scena w łazience (opowiadanie)

5-minute-dress

Tomasz zamiera w otwartych drzwiach zupełnie tak, jakby podmuch arktycznego powietrza zamienił go w sopel lodu. Wydaje mi się, że wszystkie mięśnie jego ciała zamieniają się w napięte struny, a cała krew odpływa z twarzy w dół, coraz niżej, wyciekając przez nogawki do dziury w podłodze. Zrobił się blady, niemal tak biały jak kartka papieru, jak płytki na ścianach. Zimne, kliniczne światło łazienki odbija się od kafelek i dodatkowo oświetla jego skórę. Jest cienka jak bibułka do blanta, mam wrażenie, że widzę dokładnie wszystko, co w sobie chowa: ścięgna, mięśnie, żyły. Niemal słyszę świst włosków na skórze, które natychmiast buntują się na widok tego, co wbrew swej woli rejestrują jego oczy.

Zaczynam się śmiać. Najpierw wydostaje się ze mnie cichy chichot – rozbraja mnie jego bezradność. Czuję satysfakcję, że tym razem to ja zaskakuję jego. Przypomina dzieciaka przyłapanego przez swoją matkę na masturbacji, ze spodniami wijącymi się wokół kostek i bez możliwości ucieczki. Mam nad nim przewagę. Nadal chichocząc, podnoszę powoli w górę prawą dłoń i obracam ją tak, by widział jej wewnętrzną stronę, po czym spokojnie przenoszę oczy z niego na rękę. Brunatna strużka ciepłej krwi toczy się w dół, w stronę zgięcia. Śledzę ją zafascynowana, patrzę, jak milimetr po milimetrze spływa po mnie wzburzony, słony ocean złości. Ta krew, myślę sobie, jest seksowna i święta. Jest moja, moja, moja i tylko moja, nie chcę mu jej oddawać. Napawam się jej widokiem, a kiedy jestem już pełna, powoli zwracam oczy na zdrętwiałą z osłupienia twarz mojego widza, rozchylam usta i nieznacznie się uśmiechając i pomrukując wysuwam zwilżony język. Kubki smakowe, rozjuszone pragnieniem, wyostrzają się w oczekiwaniu na degustację. Wciąż obserwując Tomasza, zbliżam rękę do mokrej twarzy i dotykam czubkiem języka skóry w miejscu, gdzie dotarła krew. W stronę mózgu wystrzela cierpki, mechaniczny bodziec. Przyciskam język mocniej, całą jego szerokością i z dziką satysfakcją przejeżdżam nim w górę przedramienia aż do przegubu - źródełka. Dopiero kiedy wypijam samą siebie moje ciało ogarniają dreszcze histerycznego śmiechu. Słyszę go wyraźnie jak odbija się od czystych, białych ścian i uderza prosto w Tomasza i oblepia go i nie spływa po nim tak, jak krew spływała po mnie.


słaby– 3 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Paulina Biczkowska
Paulina Biczkowska 14 maja 2013, 11:11
Interesująca miniatura, podoba mi się sposób, w jaki operujesz metaforami (np. „a cała krew odpływa z twarzy, coraz niżej, wyciekając przez nogawki do dziury w podłodze”).

Kilka drobiazgów do poprawy;
• „drzwiach zupełnie tak” – po „drzwiach” przecinek;
• „krew odpływa z twarzy w dół” – „w dół” do usunięcia (pleonazm) – krew z twarzy nie może odpłynąć w inną stronę jak tylko w dół;
• „Brunatna strużka ciepłej krwi toczy się w dół” – sugerowałabym „ścieka”, bo „toczyć się” to znaczy „turlać się” (SJP), a strużka krwi nie turla się przecież;
• „pomrukując wysuwam” – po „pomrukując” przecinek;
• „samą siebie moje” – po „siebie” przecinek;
• „wyraźnie jak” – przecinek po „wyraźnie”;
• „Tomasza i oblepia go i nie spływa” – przecinki po „Tomasza” i „go”.
Ada Mickiewicz
Ada Mickiewicz 4 kwietnia 2014, 20:46
Proza idzie Pani o wiele lepiej.
przysłano: 13 maja 2013 (historia)

Inne teksty autora

Do Przyjaciela
5-minute-dress
Napoleon
5-minute-dress
Korpo 2
5-minute-dress
korpo 1
5-minute-dress
klasówka
5-minute-dress
Roztopy
5-minute-dress

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca