W niecierpiącej zwłoki sprawie... Alkomaty (opowiadanie)

Do Rady Nadzorczej Tego Całego Cyrku

Szanowni Państwo,

z nieskrywanym – bo prawdziwy obywatel nie ma nic do ukrycia – zadowoleniem śledzę postępowanie Wasze (tj. Państwa). Każdą decyzję ze szczerym oddaniem przyjmuję, bo widzę, że ku lepszemu dzięki Wam (tj. Państwu) idzie. A przecież w końcu wszystko powinno dokądś zmierzać.

Gdzieś iść trzeba!

Można też oczywiście jechać. Ale w tym przypadku potrzebny jest środek transportu, w który to wyposażyliście (tj. Państwo wyposażyli) nasze ulice w postaci tramwajów, autobusów, tudzież – w swej nieograniczonej łaskawości – nawet trolejbusów. Dzięki temu właśnie, zmierzając ku świetlanej przyszłości jawiącej się na końcu ciemnego tunelu, przyjemniej nam, gdyż trudy zdobywania wspólnego dobra wraz z innymi obywatelami możemy dzielić.

Tylko takiego człowieka o nieczystym sumieniu i osadzonego w przeszłości jak mój sąsiad (Zenon, o którym wspomniałem w poprzednim donosie, tj. liście) stać na pretensjonalny komentarz, że ludzie w komunikacji publicznej sardynki przypominają.

Sąsiad mój nie potrafi żadnych ulepszających zmian docenić. Podobnie jak mieszkająca pod czwórką pani Stanisława (żona Witolda Dobrowolskiego – oprócz naprawiania samochodów, jak podejrzewam, trudni się także jakąś nielegalną działalnością – o czym niedługo doniosę), która codziennie do pracy samochodem jeździ i uraziło ją wprowadzenie obowiązkowych alkomatów w prywatnych pojazdach.

Jednak ja śmiem zauważyć, że obywatel w końcu nie jest zdolny do samodzielnego myślenia i nie zawsze wie, czy pił alkohol. Poza tym – jak wskazują najnowsze badania – alkohol zawierają niektóre bombonierki, a poza tym może powstać w wyniku fermentacji jabłek w naszym (choć osobistym, to przecież jednak wspólnym) żołądku.

Alkomat na wyposażeniu samochodu – niezbędny!

Co więcej, proponuję powołać specjalnych funkcjonariuszy, którzy zasiądą na tylnych siedzeniach każdego samochodu i dopilnują, aby kierowcy przed wyruszeniem w trasę zawsze dmuchnęli. Praca tych funkcjonariuszy może być wykonywana w ramach akcji Czyn Społeczny albo finansowana z nieprzymusowych opłat ściąganych od prywatnych przedsiębiorców. Ufam, że uda się Wam (tj. Państwu) zadbać o wysoką ściągalność. Zawsze służę pomocą.

Z partyjnym uniżeniem, tj. pozdrowieniem

Władysław D.

(tekst stanowi część zbioru pt. W niecierpiącej zwłoki sprawie..., pierwsza część o kubkach już publikowana na Wywrota.pl, http://literatura.wywrota.pl/opowiadanie/36423-michal-domagalski-w-niecierpiacej-zwloki-sprawie-kubkow.html )