MOJA PIOSENKA(A. D. 1969) (wiersz klasyka)

Moje słowo, Twego słowa pogłos
Jakże wątły, przecież sprzymierzony
Z wiernym rymem, rytmem wspomożony,
Bywa czasem nie tylko ulotką.

Moja nędza, Twojej nędzy siostra
Młodsza, jeszcze jej sukienki nosi
Lecz doprasza się- pilnie podnosi-
Ręki, która by do szczętu zwlokła.

Moja wina, Twojej winy krewna
Biedna, jednak gdy okruch splendoru
Połknie, wtedy, biorą się na sposób,
Sama sobie na krzyż składa drewna.

Moja wiara, twojej wiary córka
-nie wiem: mądra czy głupia; imienia
Nie przyzywa, milcząc się uśmiecha,
Jakby tylko łaskotała włócznia...