Matko Boża jej piersi strzegąca (wiersz klasyka)

Która jej piersi strzeżesz

mieczem płonącym i tarczą

Matko Boża na górze cudów

nie gniewaj się tak bardzo



Po co się mamy ze sobą

w wiklinie nadrzecznej szamotać

wypuść mi lepiej z koszyka

jej dwie gołębice ze złota



Bądź opiekunką mych planów

zamysłów złodziejskich wspomożeniem

i niech się nie trwożą cheruby

jej piersi jagnięcych beczeniem



Która jej dekoltu strzeżesz

jakby swej Jasnej Góry

uchyl w staniku jej furtkę

gdy trzecie zapieją kury



I księżyc zasłoń koroną

mych palców bądź orędowniczką

ja ufunduję ci za to

poemat z wierzą gotycką