Mochnaczka Przyjazd III październik 77 (wiersz klasyka)

Złocisty modrzew w ciemności

wskazywał mi drogę do Ciebie

jesieni płonącym mieczem



- teraz

patrzy tylko na mnie

i nic nie mówią Jej rękawy

marszczone zdumieniem



Nie mówi słowa

Jej bluzka wyszyta

tutejszym krajobrazem



Wyszyta

w dziką różę

serca



Jest spokojna

i jest zwykły

pełen sprzętów dzień



I stoimy

naprzeciw bez słowa

na wąskiej kładce

- podłogi

pod którą szumi

dziki nasz żywot



I widzę

w jej oczach odbite

dwie cerkwie

pełne łez



I ona wodzi

moje szronem

pokryte włosy



Dla których kiedyś

zdjęła

z siebie bez słowa

dwudziestoletni dzień