Moja droga (wiersz klasyka)

Gdy mówię : "jesteś moją Muzą",

rwą włosy z głowy : "idiota,

a nie poeta patriota".

A kiedy wołam : "wróć, zgubiona",

klną w żywy kamień :"drań skończony,

kocha się, gdy ojczyzna kona".



A ja naprawdę już nie mogę

i nie chcę nawet, gdybym mógł,

ja się przed poetami korzę,

którzy chuchając w iskrę Bożą

kładą do kraju prostą drogę.

Lecz ja cóż : błądzę po bezdrożach

i ciebie szukam, moja droga,

najmilsza z moich wszystkich dróg.



Monachium 1945