O myśli moja! dzisiaj moje słowo... (wiersz klasyka)

O myśli moja! dzisiaj moje słowo

Świeci się barwą smutku lazurową.



Pieśń moja wzdycha, jak zdrój, co z opoki

Szczelin się sączy w pieczarze głębokiej.



I oto kładę ci na czole bladem

Ametystowy wspomnienia diadem.



Coś, jakby łkanie, ogarnęło łono:

To gdzieś, z dalekiej wieży zadzwoniono...



Wyjdźmy. Świat cały zmierzchem otulony:

Zerwiemy ciszy wiotkie anemony.



Pójdziemy, dwoje pamiętnych wędrowców,

Aż na duchową wyniosłość grobowców.



Tam życia dążą radości i żale,

Jak do wybrzeży morza - wszystkie fale







(Węglem smutku i zgryzoty - XIX)