I na śmierci czekając przyjście, ległem w grobie... (wiersz klasyka)

I na śmierci czekając przyjście, ległem w grobie...

Aż Głos:

             "Iżeś ty jeszcze moc miał rzeknąć sobie:

Nikczemnym jest", Łazarzu! wyprostuj swe kroki

I idź! Oto rozedrę Słowem Moim mroki

I ich ciężkie łachmany, co skryły twą głowę.

I objawię ci wielkie strumienie ogniowe,

Abyś się w nich wykąpał i wyszedł bez zmazy

Na puszczę, gdzie pilnym bądź na Znak i Rozkazy 

    



 (Węglem smutku i zgryzoty - XXVI )