Miłość pragnę miłować / J'ai soif... (wiersz klasyka)

Miłość pragnę miłować, skorom nie przeklęty,

Owa kochanka z lilią, co zna Ogród święty.



Dusza moja, pragnieniem tym uszczęśliwiona,

Jest śpiewem gwiazdy, który o zachodzie kona.



Chcę kochać lilię wiary miłością przeczystą,

Lilię, wśród cierni Krzyża drżącą, promienistą!



Bo me ziemskie miłości, tak rozdzierające

Piły już z wszystkich kwiatów rosnących pod słońcem.



z francuskiego przetłumaczył Marian Stala













J'ai soif d'aimer d'amour, n'étant encor maudit,

Une calme et liliale amante de paradis.



Mon âme que ce désir rend heureuse, est chan t

D'étoile douce, aprčs les duretés du couchan t



Ah! j'ai soif d'aimer d'amour pur un lys de foi

Miraculeux, sorgi des Épines de la Croix!



Car - que navrés ils en sont! - mes amours mondains

Ont bu ŕ toutes ces vieilles fleurs de nos jardins.