Listopad (wiersz klasyka)

Złote, żółte i czerwone 

       Opadają liście z drzew, 

Zwiędłe liście w obcą stronę 

       Pozanosił wiatru wiew. 



Nasza chata niebogata, 

       Wiatr przewiewa ją na wskroś, 

I przelata i kołata, 

       Jakby do drzwi pukał ktoś. 



W mokrych cieniach listopada 

       Może ktoś zabłąkał się? 

Nie, to tylko pies ujada. 

       Pomyśl także i o psie. 



Strach na wróble wiatru słucha, 

       Sam się boi biedny strach, 

Dmucha plucha-zawierucha, 

       Całe szyby stoją w łzach. 



Jakiś wątły wóz na szosie 

       Ugrzązł w błocie aż po oś, 

Skrzypią, jęczą w deszczu osie, 

       Jakby właśnie płakał ktoś. 



Mgły na polach, ciemność w lesie, 

       Drga jesieni smutny ton, 

Przyjdzie wieczór i przyniesie 

       Sny i mgły, i stada wron. 



Wyjść się nie chce spod kożucha, 

       Blady promyk światła zgasł, 

Dmucha plucha-zawierucha, 

       Zimno, ciemno, spać już czas.