Kołysanka dla Joanny II (wiersz klasyka)

Gdzy śpisz obca lampy światłu

W półmroku rozgrzanej pościeli

Moje pióro Twoje rysy kreśli

słowami tworzonymi pomału



Jakże nazwać nad którą sie czuwa

Ciepła garść w oprawie uśmiechu

Każde słowo innych słów jest echem

A z nowymi idzie jak po grudzie



Gdy drzwi zostawiasz otwarte

Dla szorstkich zapachów drogi

Pomna nocy leżących odłogiem

I wciąż pytań bezsennych czy warto



Jakze nazwać nad którą sie czuwa

Ciepła garść w oprawie usmiechu

Każde słowo innych słów jest echem

A z nowymi idzie jak po grudzie



..................................................

Gdy myśl z pociągu w pół drogi

W dom zawita o stacji tysiąc

Daj jej chwilę przy Tobie odpocząć

Bo ta myśl ciągle myśli o Tobie