Liryczne intermezzo (wiersz klasyka)

Niechaj po mojej śmierci nie będzie minuty ciszy! 

Nie wolno, by choć na chwilę zamilkł głos towarzyszy. 

Niech syrena fabryczna pożegna mnie cichym świstem, 

Niech Syrena warszawska otuli spojrzeniem czystem; 

Niech po mojej śmierci dowiedzą się ludzie prości, 

Że walczyłem o pokój i byłem wierny wolności. 

Że dawne poznawszy błędy żyć zacząłem na nowo 

I nowe życie kładłem w wiersz każdy i każde słowo. 



Kruche było tworzywo i słowo niegórnolotne, 

Lecz wierzyłem, że serce na flagi czerwone potnę 

I że wtedy szum jego każdy człowiek usłyszy... 

Niechaj po mojej śmierci nie będzie minuty ciszy, 

Lecz głos braci poetów niech zagrzmi jeszcze potężniej, 

Niech zagrzewa do walki. Zwyciężą ci, co są mężni! 

Chciałbym nad grobem słyszeć zwycięski głos towarzyszy - 

Niechaj po mojej śmierci nie będzie minuty ciszy!