Wieczór (Kto cię ...) (wiersz klasyka)

Kto cię, miła, wymarzył 

Z ciemną smugą na twarzy, 

Kto wymyślił twoje imię najsłodsze? 

Kto cię z obłoków wyłowił 

Podobną mgle i duchowi, 

I kto do twych wysokości dotrze? 



Nasze dni są coraz to krótsze, 

Może jutro, może pojutrze 

Zblednie miłość wymyślona omylnie, 

Liście, co już pożółkły nieco, 

Odrywają się od drzew i lecą 

Jak w rysunkowym filmie. 



A tu spływa niebieski wieczór, 

Wiatr szeleści w dziwnym narzeczu, 

I zdmuchuje twoje oczy najmilsze, 

Słowa gasną, stygną i bledną 

I już kocham cię tylko jedną, 

I wieczorną radością milczę.