Sprzysiężeni (wiersz klasyka)

Sprzysiężeni budząc się świtem

Przykrywają palcami oczy

By zatrzymać chociaż przez chwilę

Nić wysnutą z osnowy nocy



Nić co nieba barwą się mieniąc

Diretissimę w ścianie kreśli

Potem dnia zakładają brzemię

I ruszają w drogę ku szczęściu



Mija dzień koło się toczy

Marzeniami kładą się cienie 

I odradza się każdej nocy 

I odradzą się każdej nocy

Sprzysiężenie górskiego kamienia



Sprzysiężeni - przyjazne dłonie

Plotą węzeł nad ogniem watry

I wpatrzeni w gasnący płomień

Nucą pieśni pachnące wiatrem



Nie rozplotą ni burze ni waśnie

Tego co złączone przez ogień

Słońce wokół - wciąż jaśniej jaśniej 

Zakwitł kamień dziś górskim głogiem



Mija dzień koło się toczy

Marzeniami kładą się cienie 

I odradza się każdej nocy 

I odradzą się każdej nocy

Sprzysiężenie górskiego kamienia



A gdy wiatrem sprzysiężonym w oczy zawieje

Bliski uśmiech w cię nocy odejdzie

Bukowina opuszcza ramiona

Bukowina łeb pochyla siwy

Czas odpływa z czasem smutek kona

Lecz wspomnienia pozostają żywe



Mija dzień koło się toczy

Marzeniami kładą się cienie 

I odradza się każdej nocy 

I odradzą się każdej nocy

Sprzysiężenie górskiego kamienia