Jeruzalem (wiersz klasyka)

Kiedy myślę o tobie,

mleko wypełnia mi piersi.

Jestem Jeruzalem, miasto święte,

mlekiem i miodem płynące,

karbunkuły i szafiry

są mi fundamentem, z rubinów,

stropy i belka pod stropem,

bramy z kryształu...

Już nic nie powiem,

woda uderzyłaby ci do głowy.

Nie dam ci też satysfakcji,

byś myślał, ze było mi aż tak bardzo źle.

Bądź pewien, na moją przypadłość

nie znamy lekarstwa.

Ogłaszam stan bezbronności.

Powiedzmy tak: jestem kobietą,

mleko wypełnia mi piersi.

(według przekładu Toma MacIntyre'a)

                                tłum. Jerzy Jarniewicz