Raduj się, czyli... (wiersz klasyka)
Adam Asnyk
Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz
w czasach
gdzie o kromkę chleba walka zażarta
gdzie o koc do okrycia konflikty i spory.
Ty, Chłopcze, musisz ledwo
dzień dobrze przeżyć,
Raduj się, Chłopcze, iz nie żyjesz w czasach
gdzie za dnia umrzeć mozna było.
Naucz się Módl się żyj i Umieraj
a nade wszystko
raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach
gdzie nauka, modlitwa zakazane były
pasja i twórczość wyśmiewane były
życie stracić można było
na brak śmierci nikt nie narzekał
Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz
w czasie,
gdy chłopców w wieku twoim zabijno
za głoszenie prawdy
Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach,
Raduj się, Chłopcze, iż nie ma tych czasów
Lękaj się, Chłopcze, że czasy mogą nadejść
2007
w czasach
gdzie o kromkę chleba walka zażarta
gdzie o koc do okrycia konflikty i spory.
Ty, Chłopcze, musisz ledwo
dzień dobrze przeżyć,
Raduj się, Chłopcze, iz nie żyjesz w czasach
gdzie za dnia umrzeć mozna było.
Naucz się Módl się żyj i Umieraj
a nade wszystko
raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach
gdzie nauka, modlitwa zakazane były
pasja i twórczość wyśmiewane były
życie stracić można było
na brak śmierci nikt nie narzekał
Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz
w czasie,
gdy chłopców w wieku twoim zabijno
za głoszenie prawdy
Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach,
Raduj się, Chłopcze, iż nie ma tych czasów
Lękaj się, Chłopcze, że czasy mogą nadejść
2007
przysłano:
5 marca 2010
