Słowianin (wiersz klasyka)

Jak Słowianin, gdy brak mu naśladować kogoś,
Duma, w szerokim polu, czekając na siebie -
Gdy z dala jadą kupcy gdzieś żelazną-drogą,
Drżą telegramy na drutach i balon na niebie;
Jak słowianin, co chadzał już wszystkiemu w tropy,
Oczekiwana na siebie-samego, bez wiedzy -
Tak - bywa smętnym życie!... wieszczowie, koledzy,
Zacni szlachcice, Żydy, przekupnie i chłopy!

Tak jest i kamień także sterczący na miedzy,
Co sługiwał był w różnych szturmach na okopy;
Dziewanna żółta przy nim i mysz polna ruda -
On sterczy, wieść go zowie kością wielgo-luda
(Co sam sobie w jaśniejszą alegorię zmień!) -
Atoli nie wiadomo, czy to kość? czy kamień?


1882