Na bransoletach u Metysek... (wiersz klasyka)
Edward Stachura
Na bransoletach u Metysek
dzielnice winne
i rzadkie kamienie
Lęk wzmaga czułość palców
i strun
a zapachy korzenne
rzewność moją i twoich nóg Solane
Solane odejdźmy w słoneczną stronę witraży
gdzie Bizancjum leniwe i muły
dźwigają kosze obfite
w owoce
i ciepły deszcz
dzielnice winne
i rzadkie kamienie
Lęk wzmaga czułość palców
i strun
a zapachy korzenne
rzewność moją i twoich nóg Solane
Solane odejdźmy w słoneczną stronę witraży
gdzie Bizancjum leniwe i muły
dźwigają kosze obfite
w owoce
i ciepły deszcz
słaby
1 głos
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
przysłano:
5 marca 2010