Dzikie dzieci (wiersz klasyka)

Jesień w kościele Jeszcze nie grzeją Zimno

Stoję przed krzyżem koloru zakalca

Wypłukane do żywego metalu - milionem dotyków -

stopy Chrystusa są zziębnięte jak poręcze

w porannych autobusach

Do kościoła wchodzi dwójka dzieci piszcząc

styropianem znalezionym obok sklepu meblowego

Kończą jeść słonecznik Zamykają poitną

jakiś brzydki kawał i icichną

zatrzymując się przed Chrystusem

Nagle dziewczynka z tłustymi włosami i

napuchniętymi węzłami chłonnymi podchodzi

do Chrystusa i zaczyna Go łaskotać

w kierunku od pięt do najmniejszego palca

Chłopak melduje o wyrazie twarzy łaskotanego

Nie wiem dlaczego ale podchodzę do nich i

już razem łaskoczemy różnymi technikami

zmarzniętego Boga Odczekujemy chwilę i dalej

Postanawiamy robić to tak długo

aż coś się zmieni

Czekamy nie mówiąc do siebie

Nasłuchujemy

Czekam

Nasłuchuję