Literatura

NA ODEBRANIE WAWELU (wiersz klasyka)

Stanisław Wyspiański

Habt acht! - Marschieren, Zug marsch! - - Idą - - stęp miarowy -

- - - - - - - - - - - - - -

Odeszli, schodząc w dół przez drogi zbocze,

a On nad nimi rósł, za nimi w podobłocze,

coraz górniejszy, rozległy, przestrony,

rósł w grzywy dachów, rósł w baszt dziwne głowy

i wołał w Miasto, aż het za łan polny

z iglic i szczytów wież we wszystkie strony:

"Otom jest wolny, wolny, wolny, wolny".



O, niechaj ci, co czcić chcą dumę twoję,

dziś uszanują święte twe pustkowie;

niechaj witając cię w witalnej mowie,

imion niemiłych nie wnoszą w podwoje.

Dymitr z Goraja kapryśnej dziewczynie

onego czasu topór wydarł z dłoni

i pchnął do komnat - zawstydzoną w czynie

tę - co jak Święta zmarła w tej ustroni.



Nie upodlenie to, kto w walce pada,

czyli zwyciężon przemocą, czy zdradą;

lecz ci, podobni do owczego stada,

co stopę cudzą na kark własny kładą.

Oni zaiste nie widzą nic złego,

że biorą tego, którego chcą Pana -

wszakże aż trzeba było Zamojskiego,

by precz Cesarza zgnał Maxymiliana.



SW
1905

przysłano: 5 marca 2010

Stanisław Wyspiański

Inne teksty autora

Noc Listopadowa - Scena 8
Stanisław Wyspiański
Bolesław Śmiały
Stanisław Wyspiański
DO TADEUSZA ESTREICHERA
Stanisław Wyspiański
GDY NIE MOGĘ SIĘ ROZMÓWIĆ]
Stanisław Wyspiański
KAZIMIERZ WIELKI
Stanisław Wyspiański
KSIĘDZU CZAYKOWSKIEMU
Stanisław Wyspiański
LA LEGENDE DU ROI
Stanisław Wyspiański
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca