fotografia tłumu (wiersz klasyka)

FOTOGRAFIA TŁUMU

Na forografii tłumu
moja głowa siódma z kraja,
a może czwarta na lewo
albo dwudziesta od dołu;

moja głowa nie wiem która,
już nie jedna nie jedyna,
już podobna do podobnych,
ni to kobieca ni męska;

znaki, które mi daje,
to znaki szczególne żadne;

może widzi ją Duch Czasu
ale się jej nie przyląda;

moja głowa statystyczna,
co spożywa stal i kable
najspokojniej, najglobalniej;

bez wstydu, że jakakolwiek,
bez rozpaczy, że wymienna;

jakbym wcale jej nie miała
po swojemu i z osobna;

jakby cmentarz odkopano
pełen bezimiennych czaszek
o niezłej zachowalności
pomimo umieralności;

jakby ona już tam była,
moja głowa wszelka, cudza;

gdzie, jeżeli coś wspomina,
to chyba przeszłość głęboką.