Literatura

*** (przyjacielu, los nas poróżnił) (wiersz klasyka)

Władysław Broniewski

***(Przyjacielu los nas poróżnił)

 

Nic ludzkiego nie jest mi obce,

Ból i radość rozdaję wszystkim,

Człowiek pieśni mojej surowcem,

Pieśni pełnej krwi, a nie mistyki.

 

Przyjacielu, czemuś nie pojął,

Skąd krew pieśni i moc jej czerpię? –

Jeśli wierszem staję do boju,

Wierszem kocham i wierszem cierpię.

 

Nie pozwolę nikomu dotknąć

Harfy mej – ze stu żył – stustrunnej,

Będę niósł ją  - groźną, samotną –

Choćby była cięższa od trumny.

 

Moja pieśń mnie zdradzić nie może,

Ona trwogi ni klęski nie zna....

 

 


przysłano: 5 marca 2010

Władysław Broniewski

Inne teksty autora

Poezja
Władysław Broniewski
Na odjezdne
Władysław Broniewski
Ballady i romanse
Władysław Broniewski
Spowiedź
Władysław Broniewski
14 kwietnia
Władysław Broniewski
Przypływ
Władysław Broniewski
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca