Wawel (wiersz klasyka)

  
Patriotyczną kataraktę na oczach miał ten
co cię zrównał z gmachem marmurów
 
Peryklesie
smucić się musi twa kolumna
i prosty cień dostojność głowic
harmonia ramion uniesionych
 
a tu ceglany śmieszny zgiełk
królewskie jabłko renesansu
na austriackich koszar tle
 
i tylko może w noc w gorączce
w obłędzie żalu barbarzyńca
co się od krzyżów i szubienic
dowiedział równowagi brył
 
i tylko może pod księżycem
kiedy anioły od ołtarza
odchodzą by tratować sny
 
i tylko wtedy
- Akropolis
 
Akropol dla wydziedziczonych
i łaska łaska dla kłamiących