Boski wizerunek II (wiersz klasyka)

Łaski Współczucia Pokoju Miłości
Błagają wszyscy w nieszczęścia godzinie
I tym to cnotom wieczystej radości
Dzięki składają, kiedy ból przeminie.

A Łaska Miłość Współczucie i Pokój
To Bóg, co wszystkich nas ma w swej opiece;
I Łaska Miłość Współczucie i Pokój
To Człowiek - jego ukochane dziecię.

Bo Łaska ludzkie serce ma,
Współczucie - ludzką twarz,
Miłość - człowieka boski kształt,
A Pokój - ludzki płaszcz.

Dlatego każdy, kto w modlitwie klęka
Zdjęty rozpaczą, cierpieniem i troską,
Klęka przed boską postacią człowieka:
Łaską Współczuciem Pokojem Miłością

Człowieka zatem i kształt jego boski
Kochajcie w żydzie, turku, poganinie,
Bo gdzie siedziba Łaski i Miłości,
Tam i Bóg mieszka: tam Jego świątynie.

(przełożyła Jolanta Kozak)