Literatura

Złoto Tygrysów - Milonga O Manuelu Floresie (wiersz klasyka)

Jorge Luis Borges

Manuel Flores ma umrzeć.
Cóż, śmierć to powszednia jest rzecz.
Bo śmierć jest przyzwyczajeniem,
Umiera każdy, to się wie.

A jednak smutno na duszy,
Choć było mi to pisane.
Żegnaj mi, życie, na wieki,
Tak swojskie i tak mi znane.

Świta. Patrzę na me dłonie
I widzę nabrzmiałe żyły.
Patrzyłem na nie zdziwiony:
Nie moje, lecz cudze były.

Cztery kule mnie czekają,
Zapomnienie już nadchodzi.
Bo jak mawiał mądry Medin,
Umiera, kto się narodził.

Stoję już u kresu drogi;
Tak wiele widziałem wszędzie.
Kto wie, co jeszcze zobaczę,
Kiedy Bóg mnie sądzić będzie.

Manuel Flores ma umrzeć.
Cóż, śmierć to powszednia jest rzecz.
Bo śmierć jest przyzwyczajeniem,
Umiera każdy, to się wie.

przysłano: 5 marca 2010

Jorge Luis Borges


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca