Jaśmin (wiersz klasyka)

IWAN BUNIN (1870-1953)

Жасмин

Цветёт жасмн. Зелёной чащей
Иду над тереком с утра.
Вдали, меж гор, - пустой, блетящий
И чёткий конус серебра.

Река шумит, вся в искрах света,
Жасмином пахнет жаpкий лес.
А там, вверху, - зима и лето:
Январский снег и синь небес.

Лес замирает, млеет в зное;
Но тём пышней цветёт жасмин.
В лaзури яркой – неземное
Великолепие вершин.

Jaśmin

Kwitną jaśminy. Przez gęstwinę
Idę nad Terek skoro świt.
Z dala, spomiędzy gór, w dolinę,
Spogląda lśniący, srebrny szczyt.

Szeleści rzeka, w iskrach cała,
Jaśminem pachnie duszny las.
Zima się z latem wymieszała:
Śniegi z błękitem nieba wraz.

W upalnej drzemce las zamiera,
Co wzmaga tylko kwiatów dur.
Olśniewa w pełnym świetle teraz
Majestatyczny przepych gór.

przełożył Maciej Froński