Południowy skwar, łany to pszenicy, to żyta... (wiersz klasyka)

IWAN BUNIN (1870-1953)

И цветы, и шмели, и трава, и колосья…

И цветы, и шмели, и трава, и колосья,
И лазурь, и полуденный зной…
Срок настанет – господь сына блудного спросит:
„Был ли счастлив ты в жизнии земной?”

И забуду я всё – вспомню только вот эти
Полевые пути меж колосьев и трав –
И от сладостных слёз не успею ответить,
К милосердным коленям припав.

Południowy skwar, łany to pszenicy, to żyta…

Południowy skwar, łany to pszenicy, to żyta,
Błękit, łąki i kwiaty wśród chat…
Syna marnotrawnego Pan, gdy przyjdzie czas, spyta:
„Byłeś szczęśliw za ziemskich swych lat?”

Nic nie będę pamiętał, w sercu tylko zachowam
Polne dróżki wśród łanów (gdzież im było do szos?) –
Pod kolana Go chwycę i nie rzeknę ni słowa,
Od łez w gardle uwięźnie mi głos.

przełożył Maciej Froński