Literatura

Sonet (wiersz klasyka)

John Keats

Gdy mnie ogarnia lęk, że byc przestanę,
Nim pióro cały plon myślenie zbierze,
Nim stosy książek nad tym zżętym łanem
Staną jak ciężkie od ziarna spichlerze;

Gdy widzę nocą, jak nade mną krąży
Chmura postaci w balladach ukryta,
I myślęo tym, że mogę nie zdążyć
Za ich cieniami, choć je prawie chwytam;

I kiedy czuję - człowiek małej miary -
Że i ty znikniesz razem z gwiazd obiegiem,
Że nie dosięgną mnie już nigdy czary
Ślepej miłości - wtedy śwaita brzegiem
Sam idąc myślę tak długo, aż w końcu
Miłość i sława w pustym giną słońcu.


Juliusz Żuławski

przysłano: 5 marca 2010

John Keats

Inne teksty autora

O śmierci
John Keats
Wiersze
John Keats
Jasna gwiazdo
John Keats
To Autumn
John Keats
Ta żywa ręka...
John Keats
Staffa
John Keats
Sonnet
John Keats
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca