Poezje Wybrane Artura Lundkvista (wiersz klasyka)

Noca kocham kogoś,kogo nigdy nie mogę odnaleźć w dzień.

Ma ona w oczach pożar, a we włosach burzę.

Nosi cienką suknię usianą kwiatami dzikiej róży.

Siedmioma wzgórzami otacza swoją dolinę.

Uśmiecha się zawsze do lustra,którego nikt inny nie widzi.

Jak kostka do gry-może ukazać jedno oko albo sześć.Jest żwirowym osypiskiem z bukietem maków na samym szczycie.

Jest Ledą,która brodzi po moczarach,szukając swego łabędzia.

Ma taras od stronymorza,na którym widzę ją wieczorami

w sukni z fosforycznego blasku fal,

gdy zatopione żagle oddychają w głebinach.

Powiada:Nazywaj mnie Nocą, a wówczas znajdziesz korzeń dobra,

              które w dzień nazywa się złem.

Brnie po kolana w wodzie tam,gdzie odpływ nigdy się nie kończy.

To właśnie ją kocham nocą,lecz nigdy nie mogę odnaleźć w dzień.