 (wiersz klasyka)

 

Nauczyłem się wreście

odczytywać żywą

konstelacjÄ™ kobiet

i mężczyzn linie

które łączą między sobą postaci.

A teraz spostrzegam znaki

które łączą nieład nieba.

Na tym sklepieniu nakreślonym przez myśli

odróżniam rotację światła

i oscylowanie znaków.

I tak zamyka się dzień

kiedy spacerujÄ™

po cichym ogrodzie spojrzeń.