 (wiersz klasyka)

 

Asfaltowa dżungla

 

BÅ‚Ä…kajÄ… siÄ™ po nocy

rozłożyste autobusy,

pokutujÄ…ce dusze,

szkatułki bladego światła,

drżące, puste, potrzebne

jedynie tym, którzy są daleko,

to w jednÄ… stronÄ™, to w drugÄ…,

niezmiernie przywiÄ…zane do linii

cierpienia,

i na każdym przystanku wpuszczają

westchnienie,

które przypomina modlitwę.