Literatura

Pribina (wiersz klasyka)

Poezja słowacka

 

W potomkach ugiętych niewolą szukałem, mistycznej spuścizny,

pradawnych wojsk dzielności.

Szukałem jej, szukałem...

O Boże! Więc zginęła, jeszcze nim opuściłeś,

Pribino, grodziszcza swoje? Czy jeno w nas ugrzęzła?

O Boże! Zdradziecko z tobą, Pribino, przeszła do obcych?

 

Aż cała zginęła, spłynęła

jakoś ostawił swych niewolników nędzne nasienie,

jako przez wieki już żyje tych niewolników plemię!

Pribino, książę nasz miły, kościołów budowniczy,

módl się do Boga za siebie, módl za nami,

módl się za niewolników osierocone plemię!


tłum. Anna Kamieńska


przysłano: 5 marca 2010

Poezja słowacka

Inne teksty autora

Ja
Poezja słowacka
Nie pytajcie mnie...
Poezja słowacka
Świętopełk
Poezja słowacka
Stara romanca
Poezja słowacka
Sonety (z pierwszego cyklu)
Poezja słowacka
Słowiańskie pisarstwo
Poezja słowacka
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca