Literatura

Świętopełk (wiersz klasyka)

Poezja słowacka

On martwy

— już wielkich tryumfów odebrzmiały surmy —

o jakże dawno, dym ofiar wygasłych pełgał,

na zawsze zamilkły modlitwy przed bogiem Światowidem,

a oto myśl ożywia znów postać zmarłego króla Świętopełka.

Umarł, a tysiąc lat zapomnieć się trudziło,

i zapomniało, zapomniało — i zdrady i pokuty...

Pamięć w wyziębłej duszy jego ludu

jakby w kamiennym sarkofagu

śpi. Śpi w wyziębłej duszy...

Imię przypomni, ale serca już nie wzruszy:

o, tysiąc lat zapomnieć się trudziło —tak dawno, dawno ostatnią iskrą się zatliło.

tłum. Anna Krzemieńska


przysłano: 5 marca 2010

Poezja słowacka

Inne teksty autora

Ja
Poezja słowacka
Nie pytajcie mnie...
Poezja słowacka
Stara romanca
Poezja słowacka
Sonety (z pierwszego cyklu)
Poezja słowacka
Słowiańskie pisarstwo
Poezja słowacka
Sławianin
Poezja słowacka
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca