Literatura

Kobieta Niestała (wiersz klasyka)

Poezja włoska (XIII wiek)

GIOVANBATTISTA MARINI (1569-1625)

Donna volubile

Seque il vento leggier, fabrica e fonda
Su le mobili arene e su le spume
Alpe sassosa intenerir presume,
E suda a coltivar selce infeconda;

Cerca dolcezza in fiel, fermezza in fronda,
In Libia fiori, i Etiopia brume,
Dal sol vuol ombra e de la Notte lume,
Scongiura l’aspe e persuade l’onda;

Consigliero l’insan, giudice il cieco,
Medico fa l’infermo, e trovar crede
Pieta nell Trace e verita nel Greco;

Acque a le fiamme e fiamme a l’acque chiede
Chi spera (instabil Donna, io parlo teco)
Dal tuo sesso incostante amore e fede.

Kobieta niestała

Chce lekki wietrzyk pochwycić, buduje
Dom na ruchomych piaskach albo pianie,
Myśli, że zmiękczy Alp skaliste granie,
Orząc krzemienie zdrowie sobie psuje;

Słodyczy szuka w żółci, drogi w bagnie,
W Etiopii mrozów, w Libii kwietnych pnączy,
Od nocy światła, cienia chce od słońca,
Żmiję przebłagać, tłum przekonać pragnie;

Sądzi, choć ślepy, radzi, choć szaleniec,
Leczy, choć chory, lub umyślił sobie
Znać litość w Traku, uczciwość w Hellenie;

Żaru od rosy, rosy chce od żaru,
Kto oczekuje (Pani, to o tobie)
Od płci twej zmiennej miłości i wiary.

przełożył Maciej Froński

przysłano: 5 marca 2010

Poezja włoska (XIII wiek)

Inne teksty autora

To do was, coście nogę dali z pola...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pani, przez Was to zawodzę i płaczę...
Poezja włoska (XIII wiek)
Panie Jakubie, sąsiadeczko rada...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pragnę prawdziwie wysławić mą panią...
Poezja włoska (XIII wiek)
Rozmowa
Poezja włoska (XIII wiek)
Serca mego radości...
Poezja włoska (XIII wiek)
Serdecznie kochać nigdy mi ochota...
Poezja włoska (XIII wiek)
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca