Panie Jakubie, sąsiadeczko rada... (wiersz klasyka)

RUSTICO FILIPPI (1230/40-1291/1300)

A voi, messere Iacopo comare…

A voi, messere Iacopo comare,
Rustico s’accomanda fedelmente,
E dice, se vendetta avete a fare,
Ch’e’ la farà di buon cuor lealmente.

Ma piaceriagli forte che ‘l parlare
E·rider vostro fosse men sovente,
Chè male perdere uom, che guadagnare,
Suole schifare più la mala gente.

E forte si crucciò di monna Nese
Quando sonetto udì di lei novello;
E credel dimostrar tosto in palese.

Ma troppo siete conto di Fastello,
Fino a tanto ch’egli ha danar da spese:
Ond’e si crede bene esser donzello.

Panie Jakubie, sąsiadeczko rada…

Panie Jakubie, sąsiadeczko rada,
Rustico się Wam kłania w dobrej wierze
Mówiąc, że skoro mścić się Wam wypada,
On jest Was gotów pomścić, z serca, szczerze.

Lecz bardziej mu się podoba, że mowa
I śmiech Wasz, Panie, ostatnio są rzadsze,
Gdyż mniej jest stratę kompanów gotowa
Hołota ścierpieć, niż nowych upatrzyć.

Bardzo się martwi o panią Agnieszkę,
Czytając o niej znowu paszkwil świeży,
I chce to jawnie pokazać i śpiesznie.

Cóż, gdy Fastello na sercu Wam leży,
Choć zapracował on na tę nagrodę:
Słusznie więc prawią, że dobrze być młodym.

przełożył Maciej Froński