Łzawnica (wiersz klasyka)

Tamten na wino dzban, ten na pachnące oleje

wnętrza otwiera swe, czyniąc okrągły gest;

Ja, wśród naczynek najmniejsza, ja najdrobniejsza,

                                                                                    smukleję,

pragnąc pomieścić zdrój opadających łez.

Wino mocniejsze się staje i przejrzyścieje oliwa.

Ze mną dzieje się cóż dzięki zebranym łzom?

Ciężarnieję, ciemnieję i staję się migotliwa,

aż wyschnę wreszcie do cna, aż się przemienię w złom.