Zagaś mi oczy, Twój obraz nie zgaśnie. (wiersz klasyka)

[Monachium, 13 maja 1897] wczesnym rankiem

Pieśń tęsknoty

V

Tęsknota śpiewa:

Jestem dla Ciebie niczym przeznaczenie

I uśmiecham się cicho, gdy widzę, jak błądzisz,

Bo wiem, że z głębi tylu samotnści

Wyjdziesz naprzeciw ogromnemu szczęściu, Aby odnaleźć na koniec me dłonie.

Idę wraz z Tobą przez wszystkie prozy

I radzę Ci, i uczę, jak rozumieć

Głęboką wartość wszystkich losów.

I to, że w małym płatku róży

Możemy ujrzeć wielką wiosnę.

Na dalekich drogach

Znalazłem róże kwitnące. Z pękiem,

Który ledwiem ogarnąć mógł dłonią,

Chciałem iść na Twe spotkanie.

Jak w wybladłymi, bezdomnymi

Sierotami szukałem Ciebie,

Bo Ty byłabyś matką tkliwą

Dla moich biednych róż.

..................................................