sonet 35 (wiersz klasyka)

Uczynku swego nie żałuj już dłużej:
Kolce ma róża, błoto potok srebrny,
Słońce się zaćmi, księżyc się zachmurzy,
W najsłodszym pąku żyje robak wstrętny.
Błędy popełnia każdy; i ja grzeszę,
Gdy twój występek zmniejszam porównaniem;
Siebie poniżam, z rozgrzeszeniem spieszę,
Z większym niż wina winy darowaniem.
Błąd zmysłów zmyślne usprawiedliwienie
Uzyskał. Wróg twój stał się tarczą twoją;
Sam przeciw sobie składam oskarżenie,
Miłość i wrogość stanęły do boju
     Tak zajadłego, że zostać wypadnie 
     Wspólnikiem tego, który mnie okradnie.